sekretariat@kancelaria-myszczyszyn.pl

+48 609 837 704

55-200 Oława

Kancelaria Radcy Prawnego
Małgorzata Myszczyszyn 
NIP: 912 166 64 35

        TSUE zajmuje się aktualnie, w sprawie zarejestrowanej pod sygn akt (C-520/21)  pytaniem prejudycjalnym Sądu polskiego dot  odszkodowania za bezumowne korzystanie z kapitału w przypadku stwierdzenia przez Sąd nieważności umowy, przy czym w połowie lutego br opinię w tym temacie przedstawić ma rzecznik generalny TSUE. 

          Do TSUE  wpłynęło kolejne pytanie prejudycjalne Sądu polskiego również dotyczące zagadnienia bezumownego korzystania z kapitału , przy czym sprawa zarejestrowana została pod sygn akt C-756/22. 

           Sąd polski wnioskował o połączenie obu postępowań, jednakże TSUE  nie przychylił się do tego wniosku  i zawiesił postępowanie w sprawie C-756/22 do czasu rozstrzygnięcia sprawy C-520/21

                Tymczasem TSUE w dniu 12 Stycznia 2023 R. w wyroku  Sprawie  C 395/21 dot prawodawstwa litewskiego , na tle umowy prawnika  z klientem - konsumentem,  w oparciu o dyrektywę unijną 93/13 wskazał, że zapisy umowne wiążące strony umowy powinny być dla konsumenta przejrzyste i zrozumiałe. Zdaniem Trybunału warunki jakie znalazły się w niniejszej umowie były dla klienta nieuczciwe a obowiązek informacyjny nie został przez przedsiębiorcę w należyty sposób dopełniony

               Trybunał wskazał także , że  sprzeczne z prawem unijnym jest, aby sąd krajowy zastępował niedozwolone postanowienia własnym oszacowaniem wynagrodzenia za usługę.  Trybunał uznał że w takich sprawach przedsiębiorcom nie przysługuje prawo do wynagrodzenia pomimo wykonanej usługi. Wyjątkiem są sytuacje, w których konsument byłby narażony na szczególnie niekorzystne konsekwencje w związku z unieważnieniem umowy. Wówczas nieuczciwe zapisy umowne mogłyby zostać zastąpione przepisem dyspozytywnym prawa krajowego tak aby utrzymać umowę w mocy. Jeśli chodzi o sporne umowy frankowe, w polskim prawie nie ma przepisów dyspozytywnych które mogłyby zastąpić nieuczciwe zapisy umowne.

           Choć wyrok nie dotyczy stricte kredytu tzw frankowego, to jednak ma doniosłe znaczenie dla frankowiczów, bowiem potwierdza, iż TSUE sprzeciwia się  wynagrodzeniu po uznaniu abuzywności zapisów umownych, których stroną jest przedsiębiorca.