sekretariat@kancelaria-myszczyszyn.pl
+48 609 837 704
55-200 Oława
Dnia 25.04.2024r TSUE wypowiedział się, ponownie po stronie konsumentów, w temacie przedawnienia w umowach kredytów powiązanych z walutą obca, w tym
- w wyroku w sprawie C-561/21 Trybunał stwierdził, iż
1) Art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach zawieranych z konsumentami oraz zasady pewności prawa
należy interpretować w ten sposób, że:
nie sprzeciwiają się przedawnieniu powództwa o zwrot kosztów poniesionych przez konsumenta na podstawie klauzuli umownej, której nieuczciwy charakter został stwierdzony prawomocnym wyrokiem wydanym po uiszczeniu tych kosztów, zaczyna biec na dnia, w którym decyzja ta stanie się ostateczna, z zastrzeżeniem możliwości udowodnienia przez profesjonalistę, że konsument ten wiedział lub mógł w uzasadniony sposób wiedzieć o abuzywnym charakterze danej klauzuli przed podjęciem wspomnianej decyzji.
2) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13
należy interpretować w ten sposób, że:
sprzeciwiają się przedawnieniu powództwa o zwrot kosztów poniesionych przez konsumenta na podstawie klauzuli umowy zawartej z przedsiębiorcą, której abuzywny charakter został stwierdzony prawomocnym orzeczeniem sądu wydanym po rozpoczęciu uiszczania tych kosztów biec w dniu, przed którym krajowy sąd najwyższy wydał w odrębnych sprawach orzeczenia uznające klauzule standardowe odpowiadające danej klauzuli niniejszej umowy za nieuczciwe.
3) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13
należy interpretować w ten sposób, że:
sprzeciwiają się przedawnieniu powództwa o zwrot kosztów poniesionych przez konsumenta na podstawie klauzuli umowy zawartej z przedsiębiorcą, której nadużycie zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem, staje się skuteczne z dniem uprawomocnienia się niektórych wyroków Trybunał potwierdził co do zasady zgodność z prawem unijnym terminów przedawnienia roszczeń restytucyjnych, pod warunkiem przestrzegania zasad równoważności i skuteczności
- w wyroku w sprawie C -484/21 Trybunał stwierdził, iż
1) art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w świetle zasady skuteczności,
należy interpretować w ten sposób
sprzeciwić się przedawnieniu powództwa o zwrot wydatków poniesionych przez konsumenta przy zawarciu umowy z przedsiębiorcą na podstawie klauzuli umownej, której abuzywny charakter został stwierdzony prawomocnym wyrokiem wydanym po zapłata tych wydatków zaczyna biec z dniem tej płatności, niezależnie od tego, czy konsument ten miał lub mógł zasadnie wiedzieć o abuzywnym charakterze tej klauzuli od chwili dokonania tej płatności lub przed wydaniem tej uchwały stwierdzenia nieważności tej klauzuli zostanie ogłoszona.
2) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13
należy interpretować w ten sposób
wnieść sprzeciw wobec przedawnienia powództwa o zwrot wydatków poniesionych przez konsumenta na podstawie klauzuli umowy zawartej z przedsiębiorcą, której abuzywny charakter został uznany prawomocnym orzeczeniem sądu za rozpoczynający bieg z dniem, w którym krajowy organ Sąd Najwyższy wydał już wcześniejsze orzeczenie w innej sprawie, w którym uznał klauzulę standardową odpowiadającą tej klauzuli tej umowy za abuzywną.